به نام حضرت دوست

داشتم به مطلبتون فكر ميكردم

و به دل و به قفل و به كليد

كاش ميشد وقتي دل آدم ره به آسمون باز ميشه

قفل و كليد را با هم قورت ميداديم بره تول دل تا قفلي براي قفل كردن دل نباشد تا همواره دل به سوي آسمون باز بمونه

كاش ميشد وقتي دل آدم مملو از حضور يار ميشد

سريع درب دل را قفل ميكرديم تا هموراه پر از نور يار باشد

تا هيچگاه شيطان نتونه توي دل جولان بدهد

خدايا هر گاه دلم جولانگاه شيطان شد همان دم مرگم را برسان

در پناه حضرت دوست