دوباره سلام.

به نظر من صد در صد دليلش عدم اعتماد به نفسه.شما مگه غير از اين فكر ميكنيد.

تا ما خودمون سمتش نريم سمتمون نمياد.

حالا ما هزار بارم بگيم دوست داريم. دوست داشتن كه كافي نيست.

اون نه كه شما گفتيد كاملاً درجا زدن رو نشون ميده،يعني تلاشي براي رسيدن نيست.

البته با اين حرفتون كه ادعاي بزرگيه موافقم،ولي اگه بخواهيم اينجوري به قضيه نگاه كنيم كه هيچ وقت بهش نخواهيم رسيد.و مطمئناً هيچ موجودي نميتونه به اين مقام و منزلت برسه كه بخواد همه ي اينا رو به همين طرزي كه شما بيان كرديد داشته باشه.وليكن اعتماد به نفس و همچنين اميد اصلي ترين ريشه ها براي الگو برداري محسوب ميشه.

ببخشيد اگه زيادي حرف زدم.اينا هم فقط نظر شخصي منه.

موفق باشي دوست گلم.

ياعلي...