دستم را مشت می کنم ، یادم می افتد که گفته اند قلب هر کس به اندازه مشت اوست .
دستم را مشت می کنم ، یادم می آید که این دست و این مشت گره کرده می تواند فریادی باشد که در مسیر آزادی قد بر افراشته است .
دستم را مشت می کنم و تو در نظرم مجسم می شوی با سنگی در مشت گره خورده.....
......و حالا یادم می آید که قلب تو هم به اندازه مشت توست ، مثل همه کودکان دنیا .
مشت تو هم فریادی است برای آزادی ، اما آزادی تو چقدر نا چیز است ! از هر طرف برای غصب این آزادی کوچک به تو هجوم آورده اند ، سرزمینت این را گواهی می دهد .
وقتی سنگ در دست می گیری و دستتت را مشت می کنی ( همان دستی که به اندازه قلب توست ) می شود فهمید که در قلبت چقدر نفرت جمع کرده ای از غاصبین آب و خاکت ، از غاصبین آزادی ات .
دشمنان تو این را نمی دانند که کوکان فلسطینی ، نفرت را از قلب هایشان بیرون کشیده اند به هیات سنگ ها و به سمت آنان پرتاب می کنند .
این سنگ ها ، هر سنگ نفرت است که برسرغاصبین فلسطین فرود می آید .
و حالا دستم را که مشت می کنم ، تو در نظرم مجسم می شوی ، با سنگی در دست ، سنگی که نفرتت را فریاد می کشد تا بر چشم نابینای اسرائیلی ها بنشیند....
مردان کوچک قدس ! همچنان بلندای باورتان را به آسمان شهر گره بزنید .
همچنان پینه های دست تان را با سنگ ها نوازش کنید ، تا دمیدن صبح ، راهی نمانده است .
منتظریم تا بار دیگر از ماذنه های قدس ، صدای بلال را بشنویم .
بار دیگر شکوفه های زیتون و عطر پرتغال را منتظریم .
فرزندان فلسطین مظلوم ! فقط یک " یا علی " دیگر کافی است .