چرا ما انسانها وقتی از خدا چیزی می‏خواهیم و خدا به مانمی‏دهد به جزع و فزع می‏افتیم اما نمی‏دانیم و نمی‏توانیم بدانیم که او هنوز هم صلاح مارامی‏خواهد و به دنبال این است .
ای انسان آگاه باش که خداوند سوگند خورده که رهایت نکند مگر آنکه خود بخواهی و دیگر جایی برای ماندن نداشته باشی سو گند می‏خورد که به حرف شیطان گوش مده من هستم و من هستم که هیچ وقت رهایت نمی کنم
ای انسان تو مگر همان کودک ضعیف نیستی، مگر تو همان گم کرده راه نیستی که من تور ا پناه دادم و توانگرت ساختم
حال که چنین کردم پس تو هم بیا و شکر بجای ار.و هر هیچ کس را از خود مَرَنجان واز خود دور مکن.

واحتیاج به هیچ تفسیری نسیت اگرچه مخاطب این آیه رسول الله است ولی گویا امری مهمی به همه انسانهاست ...

وَالضُّحَى (1) ........ سوگند به آن دم که آفتاب بگسترد
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى (2)...و سوگند به شب آن گاه که تاریکى اش فراگیر شود و آرام یابد
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى (3)...که پروردگارت ـ برخلاف آنچه دشمنان مى‏گویند ـ نه رهایت کرده و نه تو را دشمن داشته‏است
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَّکَ مِنَ الْأُولَى (4) تو در این دنیا مورد رحمت مایى ، و سراى آخرت قطعاً براى تو بهتر از این سراى خواهد بود
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى (5) و به زودى پروردگارت در آن سراى ] چنان مقامى [ به تو عطا کند که خرسند شوى
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى (6) مگر تو را کودکى یتیم نیافت پس به تو پناه داد
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى (7)و تو را راه نایافته دید پس هدایتت کرد
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى(8) و تو را تهیدست یافت پس توانگرت ساخت
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ (9) پس تو نیز یتیم را خوار و مغلوب مکن که خود درد یتیمى را احساس کرده اى
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (10)و سؤال کننده را که از تو رهنمود مى خواهد یا مالى مى طلبد ، از خود مران و بر او بانگ مزن که خود تلخى تنگدستى را چشیده اى و نیاز به رهنمود را دانسته اى
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ (11)تو مى دانى که همه این نعمت ها از جانب خداست ، پس نعمت پروردگارت را بازگوى و شکرش را به جاى آور ( در گفتار و کردارت نشان ده که نعمت ها داده خداست